Hoezo geen kruis.

 

In de tachtiger jaren was ik werkzaam in het centrum van Den Haag. Den Haag was toen echt al wel een bruisende stad en het uitgaansleven in het centrum was hard aan het groeien. Als ras Hagenees die was opgegroeid in de Schilderswijk was ik al veel gewend.

Doordat het uitgaansleven in het centrum booming was, ging het op straat door de steeds “vreemder”  geklede mensen, ook op een gewone zaterdagnacht steeds  meer lijken op een carnavalsoptocht. Lederen broeken en tanktops van leer of kant waren geen vreemde kledingstukken meer.

Nu gebeurde het op een warme zomerse zaterdagnacht dat wij in ons dienstvoertuig op het Plein in Den Haag reden. Doordat de buitentemperatuur zeer behaaglijk was, was er rond drie uur nog lekker veel publiek op straat. De sfeer was gezellig, er was nog niets ernstigs gebeurd tijdens de eerste helft van de dienst, toen wij uit de richting van het Binnenhof een man aan zagen komen lopen. De man die gekleed was in een lederen broek, een bijpassende tanktop en een zwarte lederen muts op had, zwaaide naar ons. Een dergelijk geklede man hadden zelfs wij nog niet veel gezien, maar ook als deze man onze hulp nodig had zouden wij hem dat uiteraard bieden.

Dichterbij gekomen zagen wij dat de man behoorlijk aangeslagen was. Hij gedroeg zich nogal geschrokken en keek meerdere malen achterom. Ondanks de drukte op straat zagen wij achter de man geen verdachte omstandigheden. De man vertelde ons dat hij door enkele mensen achterna gezeten werd. Zoals gezegd zagen wij geen ongewone dingen op het Plein en ook geen mensen die extra aandacht voor de man hadden. Er waren wel een aantal mensen die naar de man keken, maar die hadden net zo goed naar ons kunnen kijken.  Op onze vraag kon de man ook niet direct een groepje mensen aanwijzen die achter hem aan zouden zitten. Nadat de man ons had verteld waar hij naartoe moest, gaven wij hem het advies om voor ons uit te lopen. Op deze manier konden wij opletten dat er niets zou gebeuren.

Toen de man voor ons voertuig ging lopen en in het licht van onze koplampen kwam, begrepen wij wel dat al die mensen niet naar ons hadden gekeken maar naar de man. Hij had namelijk in zijn lederen broek geen kruis. Wij konden in het licht van onze koplampen de gehele bilpartij van de man zien. In die tijd hadden we nog geen mobieltjes of camera’s bij ons. Misschien is dat maar goed geweest ook.