Vanmorgen keek ik naar een aflevering van “Van Speijk” een politie serie die zich afspeelt in Amsterdam. Ik weet niet hoe het komt, maar moest ineens denken aan iets dat mij jaaaaaaren geleden is overkomen.
Het was zondagochtend, half zeven, ik stond mezelf om te kleden. Naast me stond Ronald. Hij was vroegûh mijn coach, mentor heette dat in die tijd. Een echte Hagenees, net als ik opgegroeid in de Schilderswijk. En nu ook werkzaam in deze wijk. Ons kent ons en met boeven vang je met boeven. Ik zat nog geen maand op straat. Ik moest bij een optreden op straat nog achter hem staan. Niet omdat hij mij niet vertrouwde, maar omdat ik het nog moest leren. En er was geen betere manier om het optreden van de mentor te “kopiëren”, dacht men toen. De eerste maand achter je mentor, de tweede maand naast de mentor en de derde maand mocht je het woord doen, en dit is niet figuurlijk. Nu doen we dat echt anders.
Deze zondagochtend stond ik dus in de kleedkamer, terwijl ik nog steeds in mijn onderbroek stond, vroeg Ronald of ik de avond ervoor naar een feestje was geweest. Ik voelde me betrapt, ik had niet zoveel gedronken, maar het was kennelijk toch te merken. Eerst gingen we een verplicht bakkie koffie drinken. Nadat we de bijzonderheden van de afgelopen nacht hadden doorgenomen, maakten we ons klaar om de 0103 te gaan bemannen. Omdat hij had gemerkt dat ik naar een feestje was geweest moest ik voordat we de surveillanceauto instapten even blazen op een blaaspijpje, kijken of we wel mochten rijden. Of het serieus was of dat er een groentje in de maling genomen kon worden, wist ik toen niet en nu nog niet. Het buisje werd niet groen, dus ik mocht de straat op. Ik nam plaatst op de stoel voor de bijrijder, dus ik had voor niets geblazen, toch in de maling genomen.
We waren al even onderweg en het werd tijd om even een boterham te eten. De zondag begon, ook in de Schilderswijk van Den Haag, altijd rustig. Pas rond 11.00 uur begon het te leven in de wijk. Iedereen was dan uitgeslapen en met lekker weer kwamen ze straat op.
In de Schilderswijk stond ook de eerste moskee van die tijd. We waren dus al op de hoogte van Moslims en ritueel slachten. We hadden het nog nooit mee gemaakt. Aan de hoeveelheid mensen op straat was te zien dat missen in de verschillende kerken en de moskee snel zouden beginnen.
Onderweg naar het bureau zagen we op de stoep een doorzichtige vuilniszak liggen met daarnaast een jute zak. De jute zak zag eruit alsof hij doordrenkt was met bloed, en in de plastic zak zat een grote hoeveelheid drab. Onze nieuwsgierigheid werd wakker en Ronald parkeerde de auto aan de linkerkant van de straat. De auto stond zo dicht bij de stoep dat ik vanuit de openstaande deur de zakken bijna kon aanraken. Toen ik de deur open deed, zagen wij dat de jute zak inderdaad doordrenkt was met bloed. We zagen de ergste scenario’s al voor ons. Nadat ik met knikkende knieën was uitgestapt liep ik gespannen als de snaar van een boog naar de zakken toe. Van dichtbij zagen wij dat de in de plastic zak een grote hoeveelheid ondefinieerbare drab zat. De jute zak, inderdaad doordrenkt van het bloed, zat niet dicht geknoopt maar was dicht gevouwen. Met mijn wapenstok probeerde ik de zak te openen. Na enig gefrommel lukte het om de zak open te krijgen. Tot mijn schrik zag ik iets wat leek op een hoofd met grijs haar. Ik zag het allemaal al voor me, het in stukken gehakte lijk van een oude man of vrouw. Van schrik liet ik mijn wapenstok vallen. Mijn mentor kwam dichterbij en gelukkig zag ik dat hij ook grote ogen kreeg van wat hij zag. Toen we de jute zak open hadden en eens goed keken, zagen wij dat het de kop van een schaap was. Er was dus een schaap ritueel geslacht en het slachtafval was in twee zakken op straat gedumpt. De twee zakken konden we laten ophalen door de reiniging. De plastic zak bleek vol te zitten met ingewanden.
Nadat we waren bijgekomen van de schrik en de zakken waren opgehaald, konden we een boterham gaan eten. Toen ik een hap nam van mijn boterham, waar mijn moeder lekker worst op had gedaan, heb ik wel even extra moeten slikken om dit naar binnen te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten