Een bekende Nederlander. deel 1

Iedere politieman of –vrouw komt in zijn loopbaan bij de politie wel eens één of meerdere bekende Nederlanders tegen. Daar reageert iedereen dus ook weer anders op. Zoals mijn volgers vast wel weten heb ik ook tien jaar in Den Haag gewerkt. Den Haag is een stad waar veel bekende en minder bekende Nederlanders wonen. Deze doen dus hun dagelijkse boodschappen en kleding inkopen, maar zij gaan ook stappen in Den Haag. De stappers zijn ook mensen die niet in Den Haag wonen. Persoonlijk heb ik het niet op mensen die vinden dat zij alles maar kunnen doen enkel en alleen omdat zij een bekende Nederlander zijn. Ondertussen heb ik geleerd daar mee om te gaan. In mijn jongere jaren zat ik daar iets anders in. Twee van mijn ontmoetingen met bekende Nederlanders wil ik graag met u delen. Vandaag de eerste ontmoeting met een bekende Nederlandse. In 1983 gebeurde het dat ik samen met een collega voetsurveillance had in het centrum van Den Haag. Daar kon je toen al heel gezellig winkelen, maar het aantal parkeerplaatsen was niet altijd toereikend voor het aanbod van auto’s van winkelend publiek. Er waren wel een aantal parkeergarages, maar die waren aan de rand van het centrum gelegen. Regelmatig werden wij er dan ook op “uitgestuurd” om te handhaven op parkeerovertredingen. De parkeerwachters in die tijd handhaafden alleen op het niet betalen bij parkeermeters, dus alle overige parkeerovertredingen waren voor onze rekening. Deze middag was het ruim 25 graden warm, dat betekende dus surveilleren in korte mouwen. Ook het vrouwelijk schoon dat aan het winkelen was, was op deze temperatuur gekleed. Al surveillerend zagen wij op een pleintje waar alleen voetgangers mochten komen een mooie auto van een bekend Duits merk staan. Deze auto mocht hier niet staan, dus een bekeuring was op zijn plaats. Terwijl ik de bekeuring stond te schrijven, zag ik onder de klep van mijn pet door een dame aan komen lopen die waarschijnlijk zojuist een afspraak had afgerond met een kapster die op de kappersacademie was geslaagd voor blonderen. Zij was al net zo zonnig gekleed als de zon van haar verwachtte. In die tijd was er één dame in Nederland die bekend stond om haar “voorkomen”. Het was een hoogblonde zangeres die in die tijd de hitlijsten bestormde met liedjes als “Upside down”, “Dynamite” en “Cheerio”. Toen bekend als Vanessa en nu meer als de ex-vrouw van Hans Breukhoven. Omdat ik met de bekeuring al een aardig stuk onderweg was, ging ik door met schrijven. Mijn collega, die haar kennelijk ook aan had zien komen, begon plotseling te stotteren. Omdat hij niet echt uit zijn woorden kon komen, draaide ik mij ietwat onvoorzichtig om, waardoor ik tegen hem aan stootte en hij weer met alle twee zijn benen op de aarde kwam en zijn mond weer dicht kon doen. Toen de dame in kwestie tegen hem begon te praten, vroeg hij nog aan mij of ik wel wist wie dit was. Nadat ik zijn vraag had ontweken en door ging met schrijven, tikte hij mij tegen mijn bonnenboekje en vroeg nogmaals of ik wel wist wie ik voor me had staan. Toen ik mijn blik omhoog deed, stond Vanessa daar, met een uitstraling alsof zij al wist dat haar voorkomen genoeg was om een bekeuring niet door te laten gaan. Ik moet zeggen dat het ook mij moeite kostte om haar recht in haar ogen aan te kijken. Toen zij doorhad dat ik de bekeuring, ondanks haar “voorkomen”, wel door liet gaan, nam zij deze na het geven van een verklaring in ontvangst en wenste mijn collega een prettige dag.