vrijdag 17 mei 2013

De snuffelstage van de 1305.

Klas 1305 is begonnen in januari 2013. Als de studenten vier maanden theorie op school hebben gehad, gaan zij voor Beeldvorming Beroep, op de werkvloer de snuffelstage, de praktijk in. De studenten van de politieacademie Rotterdam worden verdeeld over de gehele Eenheid Rotterdam, dit betekent dat er dit keer acht studenten geplaatst zijn op bureau Zuidplein. Vier van deze studenten komen straks hun eerste werk tertiel werken vanaf bureau Zuidplein en vier gaan werken vanaf bureau Veranda.
De snuffelstage duurt vier weken. In deze vier weken gaan de studenten stage lopen bij de vier werkprocessen die er nu nog zijn. Iedere week is er ook een regiodag. Dat is een dag dat zij bij één van de ondersteunende diensten die de eenheid heeft een kijkje in de keuken gaan nemen.
De eerste dag moeten er wel wat logistieke dingen geregeld worden. Iedereen krijgt zijn kledingkast en uiteraard moet er pepperspray worden gehaald. In het politiebureau aan de Boezembocht is de afdeling waar dat ligt opgeslagen. Dus hups, allemaal in een busje en naar de Boezembocht om pepperspray te halen.
De eerste dag staat uiteraard ook in het teken van kennismaking. Vooral met de begeleiders. Zij krijgen een presentatie van de hoofden van de processen opsporing en wijkpolitie, waarbij al veel informatie wordt gegeven.
De volgende dag beginnen de echte stages, dus de straat op, naar de recherche of aan de balie, mensen ontvangen en in het politiebureau te woord staan.
De studenten beginnen met een paar dagen stage lopen bij de afdeling Intake en Service. Dat zijn de mensen die u ontvangen aan de balie en die uw aangiftes opnemen in het politiebureau. Als zij aan de balie zitten komen er mensen met de gekste problemen binnen lopen. Na een paar dagen hebben zij achter de balie al heel veel gekke dingen meegemaakt en gehoord. De eerste week zit er dan al op. De tijd vliegt voorbij.
De tweede week staat in het kader van de opsporing. Werken in burger is een hele andere ervaring. Er wordt ook meegekeken hoe het verhoor van een verdachte gaat en er wordt bijvoorbeeld ook uitleg gegeven hoe een dossier in elkaar zit. Blijkt allemaal best nog veel werk te zijn.
Tijdens deze week is de regiodag gevuld met een bezoek aan de meldkamer en cameratoezicht. ‘s-Middags blijkt dat ze hier best van onder de indruk zijn. De werkzaamheden op de meldkamer is toch aanzienlijk meer dan het “alleen” maar uitgeven van de meldingen. Bij cameratoezicht zien de studenten hoe groot het gebied van Rotterdam is dat onder cameratoezicht staat. Er worden nog wat leuke filmpjes getoond die zijn opgenomen. Dat zou een leuk programma zijn RTL4 of SBS als dit allemaal achter elkaar gezet zou worden. Gegarandeerd hoge kijkcijfers.
De derde week staat in het teken van de wijkpolitie. Met verschillende begeleiders wordt langs de politiebureaus gereden en even naar binnen gegaan. Omdat er aan het einde van de stage een presentatie gegeven moet worden, waarin de studenten aangeven wat hun plek binnen de organisatie is en wordt, en wat de verschillende afdelingen precies voor werk doen, worden er veel vragen aan de wijkagenten gevraagd, maar ook aan de andere wijkpolitiemedewerkers.
Tijdens de regiodag van deze week gaan we naar de Zeehavenpolitie. Tijdens een boottocht door de havens op de P1 blijkt al heel snel dat niet iedereen die bij de politie werkt zeebenen heeft. Een zakje is nog net niet nodig, maar na de tocht van ruim twee uur van de St. Jobshaven via de Botlek en de Brienenoordbrug weer terug naar de St. Jobshaven zijn sommige studenten wel blij dat zij hun voeten weer op vaste grond kunnen zetten.
De laatste week is voor veel studenten de meest spannende week, meedoen met de Noodhulp. In hun ogen de “echte” politie. De collega’s in de surveillancebussen die naar alle meldingen worden gestuurd. De begeleiders gaan met de studenten in een bus en rijden mee naar sommige meldingen. Uiteraard is het erg afhankelijk wat de meldingen zijn of deze dagen spannend of erg spannend zijn. Vaak wordt tijdens deze week ook de eerste echte bekeuring geschreven. Dat lijkt niet zo veel, maar dat is toch één van de spannende dingen die de studenten mee maken in deze vier weken.
Ook de laatste regiodag valt in deze week. Een bezoek aan de afdeling Levende Have kan echt een hoogtepunt genoemd worden. De afdeling Levende Have bestaat uit de Bereden- en Hondenbrigade. Dit keer wordt er ook uitleg gegeven over de ratten die getraind worden om kruit en andere springstoffen op te sporen. Heel erg interessant. De ratten geven ook een demonstratie van hun werkzaamheden.
De vier weken worden afgesloten met een presentatie. Er moet wel worden aangetoond dat er wel iets geleerd is. Dit keer kunnen alle studenten dat laten zien. Het is een leuke en gezellige club mensen. Ik kan niet wachten tot zij over vijf
maanden de praktijk in komen, ik weer vier studenten mee kan nemen en ze ga leren wat ik allemaal weet. Ze gaan nu eerst weer terug naar school, vier heel erg leerzame maanden, onder andere over verkeer, maar ook jeugd en leren schieten komt aan de orde. 1305 succes en tot ziens.

donderdag 2 mei 2013

Ons Stalen Ros

 Nu gelukkig de zon weer gaat schijnen en het weer warmer wordt, zie ik ook weer mensen met korte mouwen en korte broeken op hun fiets rijden. Ik moet ook wel weer gelijk denken aan iets wat mij wel eens is overkomen.

05:30 uur:  De wekker loopt af;
Uit pure frustratie, want laten we eerlijk zijn, volgens mijn vader is dit een tijdstip voor inbrekers en vrouwen van lichte zeden, “normale” mensen horen nog te slapen (einde citaat), sla ik de wekker uit. Het is mij nog steeds niet gelukt om deze zo in te stellen dat ik wakker wordt van lieve fluitende vogeltjes. Volgens de gebruiksaanwijzing moet dat wel kunnen. Bij mij lijken het echter iedere ochtend alsof vijf zeemeeuwen in mijn slaapkamer aan het vechten zijn  om de resten van een viskraam op marktdag. Ik stap mijn bed uit en stoot onderweg naar de badkamer mijn knie tegen de deur van de voorraadkast die, door de tocht in de loop van de nacht een stuk is open gegaan. Nadat ik heb gedoucht, eet ik mijn boterhammen met een bakkie koffie en ga naar de kelder. Ik pak mijn fiets en ga.

06:00 uur:  Op de fiets naar het metrostation;
Onderweg naar het metrostation zie ik de zon al boven de huizen uit komen. De temperatuur gaat al omhoog. Ik neem een tempo op de fiets aan waardoor ik niet ga zweten. Ik wil niet op het bureau aan komen en weer moeten douchen. Doordat de zon zijn warmte al begint af te geven, ben ik al vergeten dat mijn knie nog zeer zou moeten doen van het stoten.

06:20 uur:  De fiets in de stalling geplaatst en afgesloten;
Ik hoor de metro al aankomen, dus snel de roltrap op, om boven tot de conclusie te komen dat deze metro niet de metro is die ik moet hebben. “Mijn” metro komt over vier minuten. Ik ga nog lekker even met mijn gezicht in de ochtendzon staan, genieten.

06:28 uur:  Met de metro richting werk;
Hoe komt het toch dat het net is alsof de persoon die naast mij zit onderweg is naar huis en niet net fris onder de douche vandaan komt, maar de hele nacht hard in de haven heeft gewerkt, en niet in de gelegenheid is geweest om een schoon shirt aan te trekken. Het is even wennen, maar hij stapt gelukkig na twee haltes al uit. De man die hierna naast mij komt zitten heeft wel aftershave op gedaan, gelukkig.

16.30 uur:  Een dag hard werken en dan weer heerlijk naar huis. Het is lekker weer en het vooruitzicht om op me fiets te stappen en daarna heerlijk in de zon te genieten van een glaasje rosé, geeft me een goed gevoel. Ik prijs me een gelukkig mens.
Snel vanaf de werkplek naar de metro dus. Na een half uurtje staan in de volle en hete metro snel de fietsenstalling in. Ondanks alles wat ik heb meegemaakt vandaag is mijn humeur, mede dank zij het heerlijke weer, uitstekend. ………………………………………………………………. tot ik ontdek dat mijn fiets gestolen is.

Dat wordt na een vermoeiende werkdag ook nog lopen naar huis. Enkele lelijke of boze woorden schieten door me hoofd. Als ik degene te pakken krijg die mijn fiets heeft gejat, dan wordt de snelbinder weggewerkt op een plek waar de zon niet schijnt.

Terecht dat u boos bent. Iedereen heeft tenslotte met zijn vingers van andermans zaken af te blijven! Maar we weten ook allemaal dat er diverse figuren zijn die het met het eigendomsrecht niet zo nauw nemen. Ondanks dat maken we het deze types toch nog te vaak erg gemakkelijk. Een simpel beugelslotje waarmee de fiets was afgesloten is in enkele tellen verbroken, met als gevolg dat de fiets in "no time" van “eigenaar” is gewisseld. Deze diefstallen zijn ook ons een doorn in het oog.

Wij kunnen het echter niet alleen en doen een dringend beroep op de fietseigenaren. Sluit uw fiets af met een deugdelijk slot en zet deze het liefst met een kabel- of kettingslot vast aan een vast voorwerp (het fietsenrek of iets dergelijks), ook als het een oude fiets betreft. Hiermee wordt voorkomen dat de dief er met uw fiets op zijn schouder tussen uit knijpt en dat u uw reisje richting glaasje fris of rosé te voet moet afleggen.