Mijn kerstmoment

Mijn kerstmoment.

Net twee maanden van de politieopleiding werkte ik in de schilderswijk van Den Haag. Het was net na de kerst op een zeer koude decembermiddag, er lag sneeuw in de straten en er werd zelfs als gesproken over een Elfstedentocht, toen er een man het politiebureau binnenkwam lopen. Hij stelde zich voor als de kapelaan van de gevangenis in Scheveningen. Na de man een kop koffie te hebben ingeschonken, vroeg ik hem wat ik voor hem kon doen.

Hij vertelde dat in de gevangenis een gedetineerde zat die bij hem zijn zorgen had uitgesproken. De vriendin van de gedetineerde was niet komen opdagen  bij het bezoekuur. Nu was zij wel vaker niet gekomen maar, dan had zij later op de dag gebeld en verteld waarom zij niet was gekomen, dat had zij nu niet gedaan. De vriendin van de gedetineerde was een verslaafde die harddrugs gebruikte. De gedetineerde had bij hem aangegeven dat hij bang was zijn vriendin zichzelf iets had aangedaan. Zij had tijdens een eerder bezoekuur namelijk al eens aangegeven dat zij heel erg tegen de naderende kerstdagen opzag. De gedetineerde vertelde ook dat zijn tweejarige dochter nog bij zijn vriendin woonde. Zijn zorgen gingen uiteraard ook naar zijn dochtertje. De kapelaan was zelf al bij de woning van vriendin aan de deur gegaan, maar er was op zijn aanbellen niet open gedaan. Nu was hij naar het politiebureau gekomen om bij ons hulp te vragen. Samen met een wijkagent ben ik met de kapelaan naar de woning van de vriendin gegaan.

Ook op ons aanbellen werd niet open gedaan. Na een aantal maal tegen de deur te hebben geschopt werd er nog steeds niet open gedaan, waarop wij besloten om een ruitje van de deur open te breken om onszelf op die manier toegang tot te woning te verschaffen. Binnen gekomen zagen wij de woonkamer diverse attributen liggen die op het gebruik van harddrugs wezen. De temperatuur in de gehele woning was rond het vriespunt. In een tweede kamertje lag de gehele vloer vol met vuile kleding. In de keuken was geen plekje meer te vinden waar een schoon bord zou kunnen staan. Op de vuile vaat kropen zelfs al maden. In de slaapkamer wachtte ons de ergste verrassing. In een ledikant, naast het open raam stond een klein kind van ongeveer twee jaar. Het met urine doordrenkte matras lag vol met ontlasting. Dit was duidelijk van meerdere dagen. Het kindje had kennelijk al zoveel gehuild in de afgelopen dagen dat het niet meer kon huilen. Snel hebben we nog wat schone kinderkleding en een luier gezocht, waarna we het kind hebben aangekleed en snel mee hebben genomen naar het politiebureau.

In het politiebureau ben ik met het kindje op schoot bij een kachel gaan zitten en heb het een boterham met jam gegeven. Ik heb nog nooit een kind zulke grote happen van een boterham zien nemen. We hebben wat melk warm gemaakt en ook dit aan het kind gegeven. Na enkele telefoontjes had de wijkagent een kindertehuis gevonden waar wij het kind naar toe konden brengen.

Nadat we met het gehele aanwezige team zijn gaan zoeken naar de moeder, werd zij een dag later aangetroffen in een ons bekend gebruikerspand.

Enkele dagen later spraken wij met de familie van de gedetineerde. Deze familieleden waren  bij hun nichtje op bezoek geweest en vertelden ons dat zij het meisje nog niet eerder zo vrolijk hadden gezien. Het meisje was met andere kinderen aan het spelen en lachte tijdens het spelen. De familie heeft de moeder van het meisje meegenomen naar het tehuis, waar zij hebben besloten het meisje niet meer aan de moeder mee te geven en voorlopig in het tehuis te laten.

 

 

 

 

Het mobieltje

De telefoon vasthouden in de auto mag niet tijdens het rijden:

Zoals we ondertussen allemaal al wel weten is het vasthouden van een telefoon in de auto, tijdens het rijden verboden. De boete die hierop staat is niet gering, maar liefst 220 Euro. En dat terwijl een handsfree setje ongeveer dertig tot vijfendertig Euro kost. Ook wij weten dat 220 euro veel geld is, maar soms is het echt nodig om iemand, in verband met de verkeersveiligheid een bekeuring te geven.

 

Afgelopen week surveilleer ik samen met een student in de auto. Voor een driekleurig verkeerslicht, dat keurig rood licht uitstraalde, stond een auto stil van een schildersbedrijf. De bestuurder, waarschijnlijk een schilder die gezien het tijdstip lekker op tijd klaar was met zijn schilderswerkzaamheden, was kennelijk in een druk gesprek verwikkeld. Hij had een mobiele telefoon in zijn hand en uiteraard deze hand, met telefoon tegen zijn oor. Dat het een zwaar gesprek was maakte wij op uit het feit dat hij ons herkenbaar politievoertuig niet als politievoertuig herkende. In ieder geval reed hij al telefonerend weg, toen het verkeerslicht zijn rode licht veranderde in groen. Toen hij besloot om een bocht om te gaan en een andere straat in te rijden, konden wij nog steeds zien dat de man aan het telefoneren was. Ik kon ook heel mooi aan mijn collega-student aan geven dat via de spiegels van de overtreder zelf nog te zien was dat de man aan het bellen was. Nog steeds, in het grote als politievoertuig herkenbaar voertuig, achter de man aanrijdend zagen wij dat de man, al telefonerend ook een derde straat in reed. Waarschijnlijk keek de man bij het nemen van deze bocht wel in zijn spiegel en herkende hij de politieauto. Ik zag dat de man direct na de bocht een nogal vreemde buiging in de auto maakte naar de bijrijders stoel. Wij, de politiemensen die al wat langer bij de politie werken, verwachten dergelijke bewegingen.

 

Na het stopteken bracht de bestuurder zijn voertuig netjes aan de rechterkant van de rijbaan tot stilstand. Toen mijn collega-student de man aansprak reageerde deze door te zeggen dat hij helemaal geen telefoon bij zich had. De student keek mij wat beduusd aan en stond even met de spreekwoordelijke mond vol tanden. Nadat wij hadden aangegeven dat wij even in de auto wilde kijken, werd de man, zonder enige duidelijke reden, behoorlijk boos. Nadat de man, met een rood aangelopen hoofd nog steeds vol hield dat hij helemaal geen telefoon bij zich had, zeiden wij dat wij echt in de auto wilden kijken. De man deed een laatste poging en vroeg of wij dachten dat hij soms een leugen vertelde en dat hij echt geen telefoon bij zich had, hij had een mapje tegen zijn oor gehouden. Toen hierna een korte stilte viel, klonk uit het handschoenenkastje het gerinkel als zijnde het geluid van een telefoon waar iemand probeerde contact mee te maken. De man kon zijn telefoon beantwoorden en heeft hierna ruiterlijk zijn leugen toegegeven, en excuseerde zich met een rood hoofd “iedereen probeert het toch”. Inderdaad zijn er veel mensen die proberen onder een boete uit te komen, maar soms kun je beter je ongelijk direct toegeven en de bekeuring accepteren, dat scheelt iedereen veel tijd. Het kostte deze man 220 Euro.

Het thuiskomertje

Het thuiskomertje,

 

Zoals ik al in eerdere tweets heb laten weten, ligt de nadruk voor de studenten van de 1205B van de nieuwe politieopleiding in hun eerste tertiel, op verkeer. Een van de examens die zij moeten doen is het examen: Complex verkeer. Bij dit examen worden auto’s gecontroleerd op diverse technische eisen. Er wordt uiteraard begonnen met de controle van de papieren van de bestuurder en de papieren van het voertuig. Hierna worden ongeveer tien tot vijftien technische eisen van het voertuig gecontroleerd.

 

Ook wordt er van de studenten verwacht dat zij alles weten op het gebied van aanhangwagens. Wanneer heeft iemand nu wel een E-rijbewijs nodig en wanneer heeft iemand dat nu niet nodig. Dit ligt vooral aan het maximaal toegestane gewicht van de aanhangwagen en soms ook in combinatie met dat van het trekkend voertuig. Dus deze week hebben wij op meerdere dagen een dergelijke complexe verkeerscontrole controle gehouden.

Een van deze controles hebben we gehouden in Barendrecht.

Het regende behoorlijk, zoals wel vaker deze week. Tijdens de controle van de technische punten waar wij op zouden letten, werd extra aandacht besteed aan de ruitensproeier, de verlichting en de banden. U zult misschien denken, de ruitensproeier???? Inderdaad, als het even niet regent kan uw voorruit van opspattend water behoorlijk nat worden. Doet u de ruitenwissers dan heen en weer, kan de voorruit van het vuil al aardig ondoorzichtig worden. Een goed werkende ruitensproeier is dan belangrijk.

Dat de verlichting wordt gecontroleerd zult u best begrijpen. Het wordt alweer iets eerder donker, en dan wil graag goed gezien worden. Dat we de banden controleren is ook niet onbelangrijk. Aquaplaning is zo gebeurd en als u even goed moet remmen op een nat wegdek, wilt u ook wel stoppen en niet door slippen. Een van de studenten zag dat bij een van de auto’s een rare, andere band dan de overige drie banden, was gemonteerd. Toen hij aan de bestuurder vroeg waarom dat was, zei deze man dat dit een thuiskomertje was en dat hij aan het werk was. De student vroeg aan de man wanneer hij dan naar huis ging, want een thuiskomertje was daar wel voor bedoeld.

Op het internet staat:

1.                       Thuiskomertje

 

Een thuiskomer of thuiskomertje is bij uitstek een reserveband. Hij wordt dan ook alleen gebruikt in geval van een lekkage bij een normale band. Een thuiskomertje is kleiner en dunner dan een normale band en ook een stuk lichter. Het grote voordeel van een thuiskomertje is dat hij door zijn formaat ruimte en gewicht bespaart in de auto. Hierdoor gebruikt de auto minder brandstof dan een “ normale”  reserveband. De maximum snelheid waarmee gereden kan worden op een thuiskomertje staat normaliter aangegeven op de band zelf. Vaak zal 80 km/uur de maximum snelheid zijn. Rijdt u dan ook vooral niet harder.

Terwijl we hebben geprobeerd om ons een beetje in  te houden, hebben we aan de student, nadat de man was weggereden, uitgelegd waarom een reserveband soms ook wel een “thuiskomertje” wordt genoemd.

Het eerste sproeimoment

Het eerste sproeimoment

Het begin van een nieuw beroep is altijd spannend, dus ook de eerste praktijkstage van de studenten van de politieopleiding. De politieopleiding 2.0 is de opleiding nieuwe stijl die in week 5 van 2012 is begonnen. De klas heet dan ook de 1205. De eerste praktijkstage is begonnen op maandag 8 oktober. De groep die hun stage loopt vanuit politiebureau Zuidplein in district Zuid van de Regio Rotterdam Rijnmond bestaat uit zes collega’s. Het is een zeer gevarieerde groep tussen de 21 en 33 jaar met verschillende achtergronden. Erg spannend was uiteraard het uitschrijven van je eerste echte bekeuring. Het schrijven van een bekeuring voor iemand met 30 jaar ervaring zoals ik is niet een echt probleem, maar als je dat nog nooit hebt gedaan en de burger die de bekeuring krijgt is ook nog eens niet erg aardig of zelfs behoorlijk boos, is het een heel ander verhaal.

District Zuid is een groot district dat loopt van Rozenburg via Hoogvliet Albrandswaard en Barendrecht tot en met Charlois. Er wonen dus ook mensen van alle allooi, dat maakt ons werk ook zo mooi. Deze week ondervond een collega ook zijn eerste “sproeimoment”. Bij de verkeerscontroles die worden uitgevoerd worden auto’s ook op verschillende momenten gecontroleerd. De praktijkbegeleiders weten ondertussen wat we wel en niet moeten doen en waar we wel en niet moeten gaan staan. Eén van de dingen die wordt gecontroleerd is de ruitensproeier. Als het weer wat slechter wordt en het wegdek wordt nat moet er in de ruitensproeier wel vloeistof zitten. Dit wordt dus ook driftig gecontroleerd.

De collega die dat dit keer deed ging echter naast de auto staan ter hoogte van de voorruit  in plaats van voor de auto en vroeg aan de bestuurder of hij even de ruitensproeier aan wilde zetten. Omdat de collega naast de auto stond ter hoogte van de motorkap was zijn eerste natte pak een feit. De ruitensproeier stond niet goed afgesteld en sprrrrrrrrrrrut .............. het eerste natte pak was een feit.

Klopgeesten, bestaan ze echt..???

Klopgeesten, bestaan ze echt..???

Als van ouds is de periode van de donkere dagen rond de kerst ook de tijd waarin mensen om (extra) aandacht vragen. Het volgende gebeurde in de tijd dat de politieagent ook sociaal werker was, maar soms ook huisarts, verpleger of psychiater.

Ik praat over een tijd dat onze portofoon nog maar vijf kanalen had. Er zat al wel een lampje op. Als je dit lampje aan zette dan ging de portofoon wel heel erg en heel hard ruizen. In de schilderswijk van Den Haag was in die tijd nog geen sociaal werker werkzaam. Dat is in ieder geval een stuk verbeterd.

Ik surveilleerde met een collega in een Mercedes 200 diesel, die erger bromde dan een leeuw die zojuist een prooi heeft gevangen, in het centrum van Den Haag. We hadden al enkele meldingen gehad waarvan we de administratie zojuist hadden afgewerkt. We wilden net naar het bureau gaan, zodat we het voertuig konden overgeven aan de nachtdienst, toen de mobilofonist ons opriep:”102, 102 komt u uit voor de meldkamer.” Nadat mijn collega had geantwoord, kregen wij de opdracht om naar een adres te gaan, waarvandaan de bewoner overstuur had gebeld. Hij had geroepen dat de politie snel moest komen, waarna de verbinding verbroken was. Als de verbinding met iemand, die om de politie heeft geroepen, zonder goede reden wordt verbroken, krijgt een melding net iets meer aandacht. Dus wij zijn niet naar het bureau gereden, maar zijn direct naar het adres gereden.

Na ons aanbellen werd de deur direct open gedaan door een man die inderdaad behoorlijk overstuur was. Zonder ons gedag te zeggen begon de man te praten en konden wij er geen woord meer tussen krijgen. Ik werd bij mijn arm gepakt en door de man mee getrokken naar de tweede etage van de woning. Boven gekomen in de woonkamer, was deze één grote ravage. En als ik zeg ravage dan bedoel ik dat ook echt. Aangekomen in de woonkamer riep de man direct:”Horen jullie het ook.” Nu waren wij wel wat gewent, maar toch keken mijn collega en ik elkaar ietwat verwonderd aan. Wij hoorden niets. Hierop wees de man ons een aantal plekken op de muur aan waar hij het toch duidelijk hoorde. Hij hoorde klopgeesten. Nadat wij contact hadden gehad met de wachtcommandant bureau Jan Hendrikstraat in Den Haag bleek dat de meneer geen onbekende was. Kort hebben mijn collega overlegd, waarna ik mijn portofoon heb gepakt en langs enkele plekken op de muur haalde. Juist op de plekken waar de man de klopgeesten hoorde, deed ik het lampje van de portofoon aan. De portofoon begon op dat moment hard te ruizen. Met ons gele vetkrijt, dat wij gebruikte om bij aanrijdingen voertuigen op de rijbaan af te tekenen, zette we op deze plekken een grote cirkel met daar doorheen een groot kruis. Toen ik mijn portofoon weer langs deze plekken haalde, uiteraard zonder het lampje aan te doen, ruiste deze niet. De klopgeesten waren weg?????

Misschien niet de juiste oplossing, maar het heeft wel geholpen.

De man heeft niet meer gebeld.

Jan Waasdorp

De afgedankte kerstboom

Weg met dat groene stekelige ding.

Als u dit leest bent u misschien nog aan het bijkomen van de kerstmaaltijd. De kerstboom zal nog wel in de woonkamer staan. Als u één van de mensen bent die nog steeds graag de echte kerstbomenlucht en afgevallen dennennaalden in de huiskamer wil hebben, dan heeft u uiteraard geen plastic boom. Als u een echte boom heeft, bereidt u dan maar alvast voor, er komt een tijd dat u afscheid zult gaan nemen van deze groene boom vol stekels. Van de dennennaalden in het tapijt zult u nog wel enige tijd blijven genieten, maar het grootste gedeelte van de boom gaat de deur uit. Als er een kluit aan zit dan kunt u de boom wellicht in de tuin kwijt, geen probleem dus. Maar wat als die kluit er niet aan zit. Waar moet de stam van de boom, met de naalden waar de stam nog steeds geen afscheid heeft genomen, naartoe. Stelt u zich het volgende eens voor.

Oktober 2012, uw buren gaan hun tuin winterklaar maken. Zij snoeien alle struiken die zij in de tuin hebben staan en ook nog een heg van coniferen. Eindelijk zijn ze klaar, ze zijn de hele zondag bezig geweest. Het is 20.30 uur en ze willen de rommel kwijt. Ze doen de voordeur open en leggen alles netjes voor de voordeur, en niet alleen bij zichzelf maar door de grote hoeveelheid ligt er ook behoorlijk wat bij U voor de deur. U wordt een beetje boos en spreekt de buren aan op hun gedrag, u wilt namelijk geen tuinafval en afgeknipte boomtakken op zondag voor uw deur.

Even terug naar uzelf met UW afgedankte kerstboom. Deze gaat u dan toch ook niet bij de buren voor de deur gooien. Nee, want weet U nog:

”Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet”.

Misschien is dit een goede wijsheid voor de kerst, of één van de goede voornemens voor het nieuwe jaar, ik denk alleen maar even aan het tuinafval van de buren en UW afgedankte kerstboom.

Een oplossing voor dit probleem is, knip, hak of zaag de boom in stukken met een tuinschaar en doe hem in de groenafvalbak. Dit is even wat werk en het kan ook makkelijker. Tot en met 4 januari kunt u in Rotterdam de kerstboom die zijn werk heeft gedaan en u al die tijd veel plezier heeft gegeven, gewoon naast de ondergrondse container leggen. De medewerkers van de ROTEB nemen de boom dan mee.

Gelukkig Nieuwjaar.